Ναυαγός ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Ναυαγός ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Νιώθω ναυαγός μέσα 
στην άβυσσο των σκέψεών μου..
με συγκλονίζει, με αγκαλιάζει 
μία απέραντη Νοσταλγία..
Είμαι ναυαγός σε άγνωστη ακτή,
δίχως βράχια, δίχως φάρο.
Ατέλειωτη άμμος, πράσινο πουθενά..
Χάθηκε το πράσινο, το κόκκινο του
ήλιου το απόβραδο, καλοκαίρι ή χειμώνας..
Ναυαγός ψυχής δίχως μιλιά, σιγή παντού,
τραγούδι ανύπαρκτο, οι νότες χάθηκαν,
Φάρος Πουθενά..
Ναυαγός στην αμμουδερή ακτή.
Με πήρε ύπνος βαθύς, λήθαργος
θαρρείς κι ονειρεύτηκα το λούνα παρκ.
Τη Μπαλαρίνα, Τη Ρόδα, Τα Αλογάκια,
Το Καρουσέλ, τις Καραμούζες, το Παιχνίδι.
Ξύπνησα με μία ανόητη αισιοδοξία
πως θα βρεθώ σε έναν χαρούμενο χώρο
με παιχνίδια, γέλια, χαρές.
Μάταια όμως, ναυαγός και πάλι
στην ίδια έρημη, άγνωστη Ακτή.
Ναυαγός δίχως φίλους, μήτε κι εχθρούς.
Ναυαγός ψευδαισθήσεων, ανεκπλήρωτων
πόθων και ονείρων.
Ναυαγός μάτια μου.. Ουράνιο Τόξο
πουθενά στον Ορίζοντα.
Ναυαγός στην ίδια τη ζωή μου.
Εσύ μακρυά μου, αγναντεύεις τη Λευτεριά
όπως κι εγώ.
Φοβάμαι που δεν προλάβαμε να πούμε
όμορφα Παραμύθια, για τον Κόσμο που
ζούμε, που δεν καταφέρνουμε να χωρέσουμε
τα κοινά μας Όνειρα.
Ναυαγοί οι Δύο Μας, ψεύτες ολκής
της ζωής αυτής.
Ναυαγοί στην άγνωστη Ακτή κοιτώντας
σιωπηλοί τον Πολικό Αστέρα
που μας πρόδωσε για πάντα.
Στο Άπειρο Ναυαγοί Ακριβέ Μου...{Γ.Τ.}