Κυριακή 29 Δεκεμβρίου 2013

Ο Απόλυτος Έρωτας.. {Γιούλη Τσουρεκά}


Ο Απόλυτος Έρωτας {Γιούλη Τσουρεκά} ~ 30/12/2103

Σαν πέφτει η Νύχτα
οι σκέψεις στο μυαλό
καλπάζουν, οι αναμνήσεις
ξυπνούν είναι ζωντανές 
μπρος στα γουρλωμένα
απ΄την αγωνία μάτια μου.
Αδύνατον να συγκρατήσω,
να χαλιναγωγήσω τα 
ασυγκράτητα αισθήματά μου.
Κάθομαι ατελείωτες ώρες,
ώσπου με βρίσκει το ξημέρωμα.
Σου μιλάω, σε μαλώνω γλυκά,
γιατί δεν ακούς και δεν προσέχεις..
δεν ντρέπομαι να στο εκφράζω
δεν συγκρατώ την παρορμητικότητα
του Έρωτά μου να σου λέω γλυκά
λόγια.. Λόγια τρυφερά που κανένας
δεν ακούει, μόνο εγώ, εδώ ψυθιριστά
και μυστικά, μήτε αέρας να μην
τα πάρει και τα φέρει στ΄αυτιά σου..
Μονάχη εξάλλου σ΄αγαπώ, σε νοιάζομαι.
Χαϊδεύω τη φωτογραφία σου..
Τα μαλλιά σου, θωπεύω τα μάγουλά σου,
κοιτάζω όλη τη μέρα αχόρταγα, αδηφάγα
τα σμαραγδένια μάτια σου.
Χαϊδεύω τη μύτη σου, σαν σκέρτσο και
πείραγμα συνάμα.
Αγγίζω τα χείλη σου, τα μάγουλά σου.
Σου μιλώ και σε παρακαλώ να μου
χαμογελάσεις..
Ένα χαμόγελό σου είναι η Αιωνιότητα.
Τι άλλο να ζητήσω από τον ήλιο,
το φως που εκπέμπει το
αφοπλιστικό, γλυκό χαμόγελό σου.
Σε χαϊδεύω στους ώμους και στα χέρια.
Παίρνω τα χέρια σου στα δικά μου και
ξαφνικά Εκεί, σταματάει το Όνειρο..
Ξυπνάω, μισώ τον εαυτό μου όταν ξυπνάω..
Σε αναζητάω μα εσύ δεν έρχεσαι..
Μου είπες μεσ΄ στο όνειρό μου..
πως η Αγάπη σε "δένει"..
ξεφεύγει ... Νιώθω πως φοβάσαι
την Αγάπη μου. Την Αγάπη μας.
Δεν είμαι επαγγελματίας γλυκιά μου,
αστείρευτη, μοναδική μου αγάπη..
Έρωτα της Ψυχής, του Νου, του Κορμιού.
Όλα μέσα μου είναι Φωτιά.
Κάρβουνο μαύρο απ΄τη ερημιά μου,
την απογοήτευση, την απόρριψη αυτού
του θείου Έρωτα..που ξεκίνησε γλυκά κι
όμως.. έβαλες ταφόπετρα, ενώ δεν πέθανα
ακόμη.. Είμαι ζωντανή, όπως με θυμάσαι.
Χαϊδεύω τις Νύχτες τη Παρουσία σου,
έρχεται γοργά θαρρείς το Ξημέρωμα με
την βροντερή Απουσία σου.
Μένω εμβρόντητη από τα πλαστά,
πλασματικά, όντα που περιβάλλουν
τις ζωές μας που διαιρέθηκαν, τόσο άδικα..
Σε έχασα για πάντα. Δεν θα σε ξαναδώ
ποτέ πια.. Μόνο η Σκιά Σου μένει Εδώ,
με συντροφεύει τις Λευκές μου Νύχτες.
Είναι Λευκές γιατί πως ν΄αγκαλιάσω
μία Σκιά, ένα άπιαστο όνειρο;;
Μένω και Ζω με τη Μορφή Σου..
Κι όσο αντέξω.. Δεν με νοιάζει πια
για μένα..
Για σένα μάτια μου φοβάμαι..
μην χαθείς, στη δίνη ψεύτικης
ηδονής δίχως αισθήματα και
Αγκαλιά Μεγάλη..
Κάθε μέρα σου λέω : Σε αγαπώ..
Αν θυμάσαι.. Δεν υπάρχει τίποτε
πιο όμορφο από την
Αληθινή Αγάπη έστω κι
αν τη ζούμε μονάχα στα Όνειρά Μας..{Γ.Τ}

Δεν υπάρχουν σχόλια: