Υπέρβαση ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Υπέρβαση ... {Γιούλη Τσουρεκά}

Αγάπη μου, 
Η ζωή είναι ένας 
δραματικός ρόλος,
ίσως και αρκετά κωμικός.
Απέχουν τόσο λίγο
μεταξύ τους.
Μία λεπτή κλωστούλα.
Υπέρβαση, έκανα
υπέρβαση ζωής μου.
Πήρα το λευκό μου
ημερολόγιο.
Λευκό απέξω.
Μέσα, ανάμεικτα Χρώματα.
Ουράνιου Τόξου.
Μαύρο και Χρώμα.
Άφησα τη βουερή Πόλη,
μόνους όλους τους
αγαπημένους μου.
Έχτισα μέσα μου
μία "επίπλαστη" αλήθεια.
Δεν ήρθα διακοπές.
Όχι.
Τις σιχαίνομαι όταν
υποφέρεις, υποφέρουμε,
υποφέρω από την
ανυπαρξία των Στιγμών,
από την ανία της πλήξης,
της Μαύρης Σιγής,
Δίχως Χρώματα Επανάστασης
κι Αρώματα Γιορτής
Αληθινής Συντρόφων,
Ανθρώπων Δράσης,
Επίδρασης, Αντίδρασης
σε κάθε μορφή κατεστημένου
και εξουσίας που σιχαίνομαι.
Εξάλλου, Εσύ με ξέρεις...
ποτέ μου δεν ήθελα διακόνους.
Ήρθα με Κόκκινο Πανί
ξαπλωμένη, δήθεν ανέμελη
να ξεροσταλιάζω με
τις έννοιες μας,
δήθεν διαβάζοντας το
αμαρτωλό μου Ημερολόγιο.
Υπέρβαση, Αντίσταση,
Αντίδραση Αγάπη μου..
Όχι άλλα στερεότυπα.
Οι αναμνήσεις μου μαζί σου
με οδηγούν στην Αιωνιότητα.
Στην Αιωνιότητα, στην Υπέρβαση
ανάμεσα στη ζωή και στο θάνατο.
Όχι μη φοβάσαι.
Κι ο θάνατος είναι μία Δράση.
Αλίμονο σε εκείνους που πίστεψαν
στις φανφάρες, σε μεγαλεπίβολα,
ουτοπικά σχέδια.
Αλίμονο σε εκείνους που δεν
γεύτηκαν ως το μεδούλι
την Υπέρβαση του "Εαυτού Μας",
που υποτίμησαν τους μικρούς ρόλους,
δεν έδωσαν σημασία στα
σπουδαία, αληθινά Λόγια.
Υπέρβαση, Μόνη, Αληθινή μα και
Μοιραία.. {Γ.Τ.}