Αλαζονεία

Της αλαζονείας διάλεξες το μονοπάτι
το εύκολο, νομίζεις, για σένα να διαβείς,
μα αντιμέτωπο το χρόνο
μπροστά σου τη τιμωρία της Ζωής,
το Νόμο της Αλήθειας μέσα στο δύσβατο
το μοναπάτι θε' να βρεις και,
τότε πια να θυμηθείς το ΄Αδικο
που έταξες σε μένα να χρεώσεις
στο ψυχικό το τέλμα να με καθηλώσεις..
Μα η δική μου η ψυχή σε συγχωρεί,
ωστόσο δεν Ξεχνά Ποτέ, το ΄Αδικό Σου
Βαρύ το Χέρι Επάνω Μου Που Σήκωσες,
παράπονο βαρύ στο τάφο μου θα πάρω,
μέσα στα δάκρυά μου ..απέραντη Σιωπή,
οι λυγμοί μου ακούγονται ως το Ψηλό Βουνό
των δώδεκα Θεών του Ολύμπου, σε ένα όμορφο
και γραφικό χωριό πανύψηλο Λιβάδι,
που σύντομα θα'θελα πάλι να βρεθώ και
ν' αγναντέψω απ' τις ψηλές κορυφές πέρα
στο μακρυνό Ορίζοντα Εκεί που ο ΄Ηλιος Βασιλεύει
γέρνει και σβήνει και μαζί με Εκείνον, η Αλαζονεία σου
γίνεται σκότος βαθύ, σε συνεπαίρνει στο έρεβος και
Επιτέλους, σε Εξαφανίζει...