Φωτογραφία..

Φωτογραφία... {Στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

Μία φωτογραφία σου μονάχα..
σαν ένας κρυμμένος θησαυρός..
στη γωνιά στο τραπεζάκι επάνω
την κοιτώ κι αναριγώ.. 

Μία φωτογραφία σου στο Τοίχο..
βλέπω πολλές ώρες κάθε μέρα..

δεν έχω άλλη επιλογή
σ΄αναζητώ..
η φωτογραφία σου Γεμίζει
τον Αέρα, το δωμάτιο τ΄αδειανό..

Τον Αέρα που αναπνέω
μακρυά σου..
Η φωτογραφία μόνο απομένει
που με φέρνει πιο κοντά σου..
Φωτογραφία που με Λυτρώνει..
που με πληγώνει, με σκοτώνει..
Την Αλήθεια τη δική σου
στο μυαλό μου αποτυπώνει..

Απ΄τη Φωτογραφία σου
τι να πιστέψω τι θες επιτέλους
τάχα να μαντέψω;
Τη Φωτογραφία σου στις ώρες
τις μικρές της Νύχτας τη ρωτώ,
αν μ΄αγαπάς, μία λέξη σου ζητώ..

Φωτογραφία μου ..καρδιά μου..
όμορφη, γλυκιά, σιγοτραγούδησε μου..
πότε το συναπάντημα θα΄ρθει ..
να Ζωντανέψεις για να σε καρτερώ και
να σε περιμένω..
Φωτογραφία μου.. αγάπη μου ..
μοναδική.. Θεέ κι Αφέντη μου..
μία Φωτογραφία δεν Μιλά..
δεν γρικά, δεν αγγίζει, δεν πονά..

Φωτογραφία μου, βγες απ΄το κάδρο
της ονείρωξης σου κι έλα.. ΄
ό,τι σε αγαπώ και σε ποθώ
ποτέ δεν σου΄είπα ψέμα..
Μέρες περνούν άδειες, ατέλειωτες,
σάπιες, αλησμόνητα μοναχικές..
Μέσα απ΄τη Φωτογραφία
αυτή παραμιλώ ..
κι έχω την ψευδαίσθηση η άτυχη
πως στ΄ αλήθεια ακόμα Ζω....