Δευτέρα 17 Δεκεμβρίου 2012

Φοβάμαι..



Φοβάμαι... {Γιούλη Τσουρεκά}

..΄Οταν ήμουν μικρή φοβόμουν να πεθάνω..
τώρα που μεγάλωσα, φοβάμαι να ζήσω..
Φοβάμαι αγάπη μου ..στο έχω πει..
κάνω κακές, παράτολμες, ακραίες σκέψεις..
Φοβάμαι.. δεν φεύγει η Γη απ΄τα πόδια μου..
΄Οχι Ακριβέ μου, Αγαπημένε μου.. 
Φεύγω εγώ.. απ΄το Πλανήτη Γη..
τον Εγκαταλείπω..
Αλλάζω Γαλαξία σαν περνάν΄
οι ζοφερές, οι σκοτεινές οι σκέψεις
απ΄το Νου μου...
Φοβάμαι.. δεν είμαι Γενναία σαν Εσένα εγώ..
'Οχι δεν είμαι αγάπη μου.. είμαι Αδύναμη..
Μικρή κι Αδύναμη, σαν ένα μικρό φύλλο που
το παίρνει ο ΄Ανεμος..
που τ΄αρπάζει ο Θεός Αίολος και
το στροβιλίζει πότε εδώ πότε εκεί..
δίχως προσανατολισμό, δίχως προορισμό..
δίχως δρόμο.. δίχως γυρισμό..
δίχως καν΄ταυτότητα ..
Φοβάμαι αγάπη μου.. είναι τόσες πολλές
οι στιγμές που δεν ξέρω ποια να΄μαι τάχα;
που βρίσκομαι;.. που πάω.. γιατί;;
Φοβάμαι μοναχή.. φοβάμαι και κρυώνω..
Είναι Αύγουστος Αγάπη Μου κι εγώ
Φοβάμαι μακρυά σου και κρυώνω..

Φοβάμαι τις νύχτες.. όχι τα φαντάσματα,
ούτε το αιώνια άδειο σπίτι, ούτε το άδειο
δωμάτιο.. που μόνο μαζί σου.. Γεμίζει θαρρείς..
σαν από Μηχανής Θεός σαν έρχεσαι.. κάποιες
φορές μέσα στον αδυσώπητο, ατέλειωτο χρόνο..
Φοβάμαι το ξημέρωμα.. την ΄Αγνωστη Μέρα
που ξημέρωσε και ξέρω πως Δεν Θα Σε Δω..

Φοβάμαι στη δουλειά.. τόσα χρόνια χαμένα,
αβέβαια, ανασφαλή, δίχως προοπτική για το
Πολυπόθητο Αύριο.. κι ΄Οχι τόσο για Εμάς
Αγάπη μου.. Για τα Παιδιά μας.. για τα
Αγαπημένα Μας Βλαστάρια, Εκείνα
συλλογιέμαι Αγάπη μου..

Φοβάμαι όταν σου μιλώ.. έστω δυο λέξεις..
..δεν μπορώ ν΄αρθρώσω δύο λέξεις..
πως .. μου λείπεις... σε νοιάζομαι.. μην φεύγεις..
σε χρειάζομαι.. σε αγαπάω.. σε λατρεύω..
σε ποθώ... σε επιθυμώ.. σε εκτιμώ..
Σε Θαυμάζω.. γιατί είσαι Εσύ...
κι αυτό ακόμη αγάπη μου Φοβάμαι..
να μην φύγεις.. μην χαθείς .. αν και
στην απελπισία, στην απόγνωση..
..θέλω να Φύγω.. μα Φοβάμαι Αγάπη μου...
Κανένας δεν έχει τόσο μεγάλη Αγκαλιά
να χάνομαι σαν τη δική σου Αγαπημένε..
κι Ας Φοβάμαι.. Σε Αγαπώ...

΄Ενα Μόνο δεν Φοβάμαι..
κάτι που μου΄ χεις τάξει από καιρό..
΄Ενα Χορό .. Δεν Φοβάμαι.. ακόμη
κι αν Φύγω σε άλλον Γαλαξία
κι αν Χαθώ..
Για ΄Εναν Δικό Μας Ατελείωτο
Παθιασμένο Χορό.. κι Αν Φοβάμαι..
στην Αγκαλιά σου μέσα Θέλω
να Χαθώ.. και η Αλήθεια.. να μην
τελειώσει ο Δικός Μας ο Χορός..
γιατί, απλά Αγάπη μου ... Φοβάμαι...

Δεν υπάρχουν σχόλια: