Χώμα και δάκρυ...

Χώμα και δάκρυ.. {Στίχοι : Γιούλη Τσουρεκά}

..με κάλεσες στο άγνωστο 
και ήρθα.. για να σε δω μονάχα..
δεν ήξερα, αγνοούσα.. 
δεν εννοούσα που βρισκόμουν..
τι γινόταν και τι έκανα..
..μία μαύρη θάλασσα είδα..
φουρτουνιασμένη.. 
με άσπρους αφρούς..
γονάτισα, κυλίστηκα στην άμμο
εκεί που έσκαγε
το αφρισμένο κάτασπρο κύμα
των μαλλιών της Μαύρης
Αγριοθάλασσας της φαντασίας μας..

..ήταν Χειμώνας.. έβρεχε..
έκανε κρύο πολύ μεσ΄στη Ψυχή μου..
πονούσα και κρύωνα..
δάκρυα κύλησαν απ΄τα μάτια μου
κι ανακατεύτηκαν με τα
αφρισμένα μαύρα κύματα
της δικής σου αγριεμένης Θάλασσας..
..δάκρυα, αλμυρά δάκρυα καταπίνω..
ατέλειωτα μερόνυχτα ..
γυρνάω παντού σα χτυπημένος γλάρος,
πιάνω άμμο με τις ματωμένες
χούφτες μου..
τρίβω το πληγωμένο πρόσωπό μου..
τα μάτια μου δακρύζουν ασταμάτητα..
γιατί ποτέ δεν κατάλαβες πως..
δεν είμαι Αγριοθάλασσα..
δεν είμαι Αγριοπούλι..
είμαι η νεράϊδα που ποτέ σου
δεν αγάπησες..
κι όταν το νοιώσεις κάποτε..
το Χώμα, η άμμος, το δάκρυ..
θα έχουν στεγνώσει στο
γκρίζο της Ψυχής και των Ματιών σου..